Falsafah tersirat ketuanan, hak istimewa Melayu!

Persoalan hak keistimewaan dan ketuanan Melayu kini menjadi isu yang tak berkesudahan. Ini paling jelas dan semakin ketara seepas Pilihan Raya Umum (PRU) Ke-12 pada 8 Mac 2008 diumumkan keputusannya. Persoalan ini seolah-olah mempunyai hubungan yang rapat dengan kekuatan politik di antara pakatan pembangkang dan Barisan Nasional (BN).

Bilangan wakil rakyat yang ramai dalam Parlimen daripada pakatan pembangkang seakan-akan mempunyai hubungan dengan isu ketuanan dan hak keistimewaan Melayu. Apakah hanya BN (khususnya UMNO) yang sepatutnya menjaga dan melindungi hak ketuanan dan keistimewaan Melayu?

Adakah pakatan pembangkang tidak mempunyai hak bagi melindungi ketuanan dan hak keistimewaan Melayu? Atau persoalan ini sengaja diputar-belit oleh pihak tertentu bagi melabelkan bahawa pakatan pembangkang adalah sebuah pakatan yang tidak akan mempertahankan hak istimewa Melayu dan ketuanan Melayu?

Jadi apabila pakatan pembangkang berkuasa maka ketuanan Melayu akan berakhir dan hak keistimewaan Melayu juga tidak akan dilindungi.

Setiap negara bangsa yang dibentuk mesti mempunyai prinsip-prinsip dan matlamat tertentu ke arah membentuk kestabilan negara bangsa dalam jangka panjang. Memang proses pembentukan negara bangsa memerlukan masa yang lama bagi mencapai matlamat yang dituju dan darjah kematangan yang tinggi.

Walaupun begitu matlamat yang dituju mestilah jelas agar matlamat tidak tersasul.

Perjuangan semua pihak tidak boleh lari daripada dasar asas yang dibentuk yang biasanya dinyatakan dengan jelas dalam Perlembagaan Negara atau falsafah tersirat yang tidak bertulis (seperti Great Britain).

Dalam konteks pembinaan negara bangsa Malaysia, ia dinyatakan dengan jelas dalam Perlembagaan Persekutuan. Ia tidak boleh diganggu dan digugat oleh mana-mana pihak. Meminjam kata-kata Datuk Seri Najib Tun Razak "Ia terkunci mati dalam Perlembagaan Persekutuan" (merujuk kepada hak keistimewaan orang Melayu dalam ucapan Perhimpunan Agung UMNO Oktober 2010).

Jadi mana-mana pihak tidak boleh menyentuh, mengubah atau meminda perkara ini lagi atas apa-apa sebab. Persoalan ini telah 'disimpul mati' dalam Perkara 153 Perlembagaan Persekutuan. Perkara mengenai hak keistimewaan orang Melayu ini tidak dapat diubah oleh mana-mana parti politik yang mengusai Kerajaan Malaysia walaupun sekiranya ia dapat menguasai Parlimen dengan majoriti dua pertiga.

Perkara 153 mengenai hak keistimewaan Melayu hanya dapat dipinda sekiranya mendapat persetujuan Majlis Raja-raja Melayu yang terdiri daripada sembilan orang Sultan/Raja Melayu. Adakah Raja-raja Melayu akan bersetuju meminda perkara yang penting bagi orang Melayu ini yang telah diperjuang oleh bapa kemerdekaan dan pejuang bangsa terdahulu?

Saya melihat bahawa Raja-raja Melayu tidak akan mengubah perkara ini. Jika sekali pun perkara ini berlaku maka bangsa Melayu yang 'sedar diri' akan bangkit bangun menentang dan bersatu melindungi hak bangsa.

Jadi penulis melihat bahawa persoalan hak Melayu dan ketuanan Melayu bukanlah isu remeh yang boleh dipermainkan oleh golongan politik tertentu yang sudah lupa matlamat jangka panjang pembinaan negara bangsa.

Ia bukan persoalan mendapat kuasa dan berkuasa atau mendapat sokongan daripada golongan atau kaum tertentu bagi memenangi pilihan raya akan datang, tetapi lebih jauh ia adalah isu yang meruntuhkan kestabilan bangsa dan meranapkan keupayaan dan kekuatan bangsa dengan jalan yang tidak begitu harmoni.

Isu-isu begini amat berbahaya bagi sebuah negara bangsa yang terdiri daripada pelbagai bangsa seperti Malaysia. Persoalan hak keistimewaan bangsa Melayu ini boleh menjadi isu sensitif terhadap kestabilan.

Ia boleh digunakan bagi memancing undi bagi golongan bukan Melayu dengan janji- janji seperti jika menyokong parti tertentu hingga dapat berkuasa nanti, maka hak sama rata akan diamalkan dan tiada lagi keistimewaan terhadap Melayu. Tetapi hal ini tidak boleh berlaku kerana negara bangsa Malaysia telah dibentuk berasaskan matlamat jangka panjang menjadi negara 'Melayu' (Malaysia) seperti yang dimaktubkan dalam Perlembagaan Persekutuan.

Struktur yang dibentuk adalah seperti yang telah digariskan dalam Perlembagaan seperti kedudukan Yang di-Pertuan Agong sebagai Ketua Negara yang berkuasa melantik Perdana Menteri dan kemudiannya Perdana Menteri melantik anggota Kabinet dengan pengesahan Yang di-Pertuan Agong.

Prinsip dan struktur ini (begitu juga kuasa sultan/raja setiap negeri Melayu serta peraturan melantik menteri besar di setiap negeri Melayu) adalah perlu jelas bagi setiap warga negara Malaysia.

Tanpa pengetahuan ini rakyat massa akan keliru dalam membuat keputusan dan akan digunakan oleh sesetengah ahli politik yang kurang 'jujur' dalam berpolitik. Ini semua sebenarnya mempunyai falsafah besar bagi pembinaan negara bangsa yang stabil dan kuat dalam jangka panjang.

Dalam hal ini pakatan pembangkang tidak perlu menekankan pengubahan struktur kuasa bagi menarik sokongan masyarakat khususnya Cina. Ia lebih baik difokuskan kepada perkara-perkara pembersihan unsur-unsur negatif seperti rasuah dan penyalahgunaan peraturan dan undang-undang yang berlaku dalam kerajaan sekarang. Ini boleh diterima oleh semua rakyat massa tanpa mengira sesiapa.

Semua rakyat mahukan sebuah kerajaan yang bersih daripada segala jenis rasuah dan salah guna kuasa.

Perjalanan dan penyusunan ekonomi dan sosial yang benar-benar mantap dan telus adalah lebih diterima oleh rakyat.

Pakatan pembangkang dan juga BN (khususnya UMNO) juga harus sedar bahawa dalam PRU 2008, sebahagian besar kawasan majoriti pengundi Cina di seluruh negara (termasuk Sabah dan Sarawak) telah dimenangi oleh DAP atau calon PKR keturunan Cina.

Calon BN keturunan Cina daripada MCA dan Gerakan telah kalah teruk. Walaupun berlaku perubahan 100 peratus pengundi Cina kepada calon pakatan pembangkang (DAP khususnya), bilangan Ahli Parlimen tidak akan bertambah banyak lagi.

Dalam hal ini dapat dirumuskan bahawa pengundi Melayu mempunyai pengaruh dan kuasa yang besar. Kedua-dua pihak sama ada BN atau pakatan pembangkang, jangan melihat hanya pengundi Cina (atau bukan Melayu lain) menjadi penentu kepada keputusan PRU akan datang. Polisi yang dibentuk mesti mengambil kira akan perasaan hati pengundi Melayu.

Ini kerana tanpa sokongan padu pengundi Melayu, mana-mana pihak akan gagal membentuk sebuah Kerajaan Pusat yang kuat. Ini adalah wajar dan logik yang besar kerana bangsa Melayu adalah penduduk majoriti Malaysia. Semua pihak harus akur pada garis kasar dan prinsip pembinaan negara bangsa Malaysia yang stabil sebagaimana yang dimaktubkan dalam Perlembagaan.

Semua pihak mesti sedar bahawa setiap apa yang dinyatakan dalam Perlembagaan Persekutuan itu mempunyai maksud tersirat dan mempunyai falsafah serta makna yang besar di sebaliknya. Semua itu adalah mempunyai matlamat besar bagi pembentukan sebuah negara yang maju, mantap dan stabil.

Gangga Negara..